Van vet naar vet fit (deel 5)
.jpg)
Op zoek naar regelmaat
De Coronacrisis heeft een enorme impact op iedereen. Iedereen weet dat het moeilijk is om productief te blijven als je niks te doen hebt, dus daar zal ik jullie vandaag dan ook niet mee vervelen. In de afgelopen paar weken ben ik er echter achter gekomen dat het belangrijk is om een bepaalde regelmaat in je leven te hebben als je bezig bent met gedragsverandering. En dit heb ik de afgelopen weken niet gehad…
Laat ik beginnen met iets positiefs. Inmiddels ben ik op dag 94 van mijn 100 dagen sportchallenge. Toen ik 3 maanden geleden begon, had ik ergens niet verwacht dat ik het zou halen, en ik ben nu gewoon bijna klaar! Dat is echt super tof! Zeker de afgelopen weken vond ik het moeilijk om er aan te blijven houden, of nou ja, om te starten met een workout. Maar als ik eenmaal bezig ben, dan geniet ik zo intens van het sporten dat ik niet snap waarom ik even daarvoor geen zin had. Ik ben nu ook begonnen met het bedenken van mijn eigen workouts om zo wat meer variatie te hebben. Ik merkte namelijk dat mijn workouts minder intensief waren toen ik thuis sportte, terwijl dat helemaal niet nodig is. Lichaamsgewicht trainingen kunnen nog steeds intensief zijn, zeker als je zoveel lichaamsgewicht hebt als ik! Dus echt van te voren nadenken over workouts helpt wel om de intensiteit te verhogen. Overigens denk ik niet dat ik veel zou hebben gesport tijdens de Coronacrisis als ik deze challenge niet zou hebben gedaan. Ik zou denk ik terug zijn gegaan naar een of andere oerstaat waarbij ik alleen maar lui op de bank zou zitten en Netflix zou kijken. Ik zou genoeg eten en drinken naast me hebben staan om de dag door te komen, en de enige keren dat ik van mijn bank af zou komen is om naar de wc te gaan of om ’s avonds naar bed te gaan. Oke, wellicht is dit wat overdreven maar je snapt m’n punt wel: deze challenge is een goede stok achter de deur om te blijven bewegen. Daarnaast begin ik ook flink resultaten te zien met sporten. Afgelopen weken heb ik bijvoorbeeld drie flinke wandelingen van meer dan anderhalf uur gemaakt. Voor veel mensen zal dat niet indrukwekkend zijn, maar ik was vroeger na 10 minuten lopen al moe. Mijn voeten deden dan pijn, kreeg last van mijn rug en nek en was dan flink aan het hijgen.. Dat was een van de redenen dat ik altijd alles met de auto deed. Dat ik nu dus deze stukken kan lopen, is een behoorlijke verbetering!
Er zijn helaas ook wat negatieve punten waar ik tegenaan ben gelopen afgelopen weken. Het eerste waar ik tegenaan ben gelopen, is dat ik meer ben gaan eten. Als je hele dagen thuis bent, is het vrij makkelijk om even naar de koelkast of de voorraadkast te lopen om wat te eten te pakken. Dit hoeft niet altijd iets super ongezonds te zijn zoals chips of chocola, maar als je teveel calorieën binnenkrijgt van de gezonde producten kom je ook aan. Als je je vasthoudt aan vaste momenten waarop je eet, is het makkelijk om je ook daar aan te houden. Als je, laten we zeggen, om 18.00 gaat avondeten en je begint om 17.15 trek te krijgen, dan is het makkelijk om tegen jezelf te zeggen: “over 3 kwartier ga ik al eten, voor nu hoef ik dus niks te nemen.” Toen ik normaal elke dag werkte, had ik deze regelmaat automatisch want als ik thuis kwam van werk rond een uur of zes, ging ik koken en eten. Nu heb ik dat dus even niet meer en dan ga ik ineens om 17.00 nog tussendoortjes nemen terwijl dat natuurlijk grote onzin is. Een ander punt waar ik tegenaan loop, is dat ik ineens minder water ben gaan drinken. Op werk dronk ik in de ochtend een liter, in de middag een liter en dan ’s avonds als ik thuis was een liter (ja ik ging veel te vaak naar de wc). Nu heb ik dagen dat ik in totaal niet eens een liter water drink. Toch vreemd om te zien wat voor een impact het dan heeft om thuis te zitten.
Een voordeel van het vele thuis zitten is dan weer dat ik veel tijd heb om recepten te proberen. Zo vind ik het nu leuk om uit te zoeken wat het perfecte gezonde ontbijt is dat nooit verveelt. Daarmee bedoel ik: ik kan elke dag ontbijten met brood met hagelslag, dat zal nooit vervelen maar echt gezond is het niet. Ik vind bijvoorbeeld ontbijten met havermout prima, maar het verveelt na een paar dagen alweer en dan stop ik ermee. Natuurlijk zal ik blijven variëren met mijn ontbijt (en ook de overige maaltijden) maar het is prettig om een soort van “go to” ontbijt te hebben dat lekker, gezond en makkelijk is en nooit verveelt. Dus als ik een keer niet weet wat ik moet ontbijten, of een keer een moeilijk momentje heb ’s ochtends, kan ik dat ontbijtje nemen. Ja mensen… je moet wat in deze tijden.
Wat ik me in de afgelopen weken gerealiseerd heb, een vrij pijnlijke realisatie wel, is dat ik er nog lang niet ben. Als je een aantal maanden bezig bent met gedragsverandering en je begint verschil te zien, dan raak je ook een soort van te zelfverzekerd. Sommige dingen, zoals bijvoorbeeld het vele water drinken, worden bijna een automatisme waardoor je er minder hard voor gaat werken om het vol te houden. De gedachte: “ik doe het nu al zo lang, ik weet nu wel hoe het moet” spookt dan door je hoofd. En dat is ook wel zo, zolang de externe factoren niet veranderen. Nu in de afgelopen weken is mijn dagelijks leven dusdanig veranderd, dat ik ineens weer moeite kreeg met de dingen die me maanden lang goed af gingen. Ik werd in een keer goed wakker geschud en besefte me dat ik nog steeds elke dag moet werken aan mijn gedrag en dat ik het allemaal nog lang niet onbewust goed doe. De aankomende tijd moet ik me dus weer bewuster gaan worden van mijn gedrag en alles weer minder als vanzelfsprekend zien. Gedragsverandering is een proces, een proces dat jaren kan duren, dat lukt dus niet in een paar maanden. Dat begin ik nu pas echt te realiseren…
